در کتاب شهسوار اسلام تالیف گابریل آنکری ترجمه کاظم عمادی صفحه 196 اینطور نوشته شده:
"نزدیک مکانی بنام کربلا دسته ای از سپاه یزید با حسین و یارانش تلاقی نمودند و جنگ کوتاهی در گرفت و سر دومین نواده پیامبر از تن جدا شد، و تمام برادران و دوستداران آن حضرت قتل عام شدند.
این فاجعه سوگواری و ماتم دیگری برای دنیای اسلام پیش آورد.
سربازان یزید در آن روز چنان وحشی گری و درندگی از خود بروز دادند که تا آن زمان کسی نظیر آن را بخاطر نداشت.
آنها حتی به کودکان شیر خوار و عموزادگان خردسال پیامبر رحم نکردند.
سر خونین حسین علیه السلام بر دمشق فرستاده شد و یزید پنداشت که دیگر با این پیروزی خواهد توانست از لذت آرامش بهره مند گردد.
اما یزید به جای اینکه دوستداران علی علیه السلام را مرعوب کند با آشکار شدن عاشورا که خاطره آن تا به امروز در میان سیل اشکها و نوحه خوانیها و مرثیه ها تحدید می گردد غیرت آنها را به جوش آورده و میل انتقام را بیش از پیش در انان تقویت نمود، سپس گابریل آنکری از قول "براون" خاور شناس معروف انگلیسی نقل نموده که او در تاریخ ادبیات ایران چنین نگاشته است:
"روز کربلا در دل دوستداران علی و پیروان تشیع شعله تازه تر و فروزان تری بر افروخت.
ریخته شدن خون نواده پیامبر در وحشیانه ترین حالات و بعد از هزارن شنکنجه و عذاب خشم و نفرت زائدالوصفی در میان آنها پدید آورد!.
دلها سخت بدرد آمد.
از همان روز این روح شهامت و فداکاری و حقیر شمردن مرگ که به فعالیت شیعیان قدرت و توانائی روز افزونی بخشیده هویدا گردید."
پیونشت.....................................
بلی، دکتر ماربین آلمانی، و دکتر ژزف فرانسوی، در تاریخ خود نگاشته اند که عملیات حسین ابن علی علیه السلام و فداکاری آن حضرت باعث زندگی نوین دین محمد صلی الله علیه و آله وسلم گردید.
زیرا دست ظلم و کفر بنی امیه را قطع نمود وگرنه بنی امیه اساس دین اسلام را به کلی از میان می بردند.
این فداکاری حسین علیه السلام بود که به دنیا فهماند هر کسی تابع بنی امیه شود از دائره اسلام خارج است والا مسلمانان با پیروی از منویات بنی امیه دین اسلام را عوض نموده و به جای آن چیز دیگری قرار میدادند.
خوانند ه عزیز! این قضاوت افراد خارجی در باره فداکاری سالار شهیدان است تا شما چگونه قضاوت نمائید.
آیا با این همه دلایل باز کسانی پیدا می شوند که بگویند چرا حسین ابن علی خود را به کشتن داده است و آیه "ولا تلقوا بایدیکم الی التهلکه" را بخوانند؟

 از برخی روایات برداشت می شود که قم و اهل آن شانه و الگوی تشیع و ولایت بوده و خواهند بود، از این رو هر کس را که می خواستند دوستدار اهل بیت و علاقه مند به آنان معرفی نمایند او را «قمّی» خطاب می کردند. چنانکه در روایتی آمده است:
گروهی خدمت امام صادق (ع) شرفیاب شدند و گفتند: ما از مردم «ری» هستیم ، حضرت فرمود: آفرین به برادرانمان از «اهل قم» . آنان چند بار تکرار کردند: ما از «ری» خدمت شما رسیده ایم. حضرت نیز سخن نخست خود را کرار می کرد. آنگاه فرمود : حرم خداوند مکه است ؛ برای رسول خدا نیز حرمی در مدینه است ؛
کوفه حرم امیرالمؤمنین است و حرم ما (اهل بیت) شهر قم است . و به زودی دختری از فرزندانم به نام فاطمه در آن دفن می شود، هر کس او را (با معرفت) زیارت کند ، بهشت بر او واجب می شود. راوی  می گوید: «امام صادق این سخن را هنگامی بیان فرمود که هنوز امام کاظم متولد نشده بود».بحارالانوار؛ ج60، ص217.

 آیتــی از خـــداست معصــومه(س)
لطف بی انتهـاست معصــومه(س)
پرتویـــــی از تلالـــــوء زهـــــرا(س)
گوهـــری پر بهاست معصـومه(س)